Πού θα μας βρείτε...

Θίσβη, Θήβα, Βοιωτία...

Η Θίσβη είναι χωριό στα δυτικά του νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται στις νότιες παρυφές του όρους Ελικώνας και σε κοντινή απόσταση από τον Κορινθιακό Κόλπο. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Θηβαίων και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 455 κατοίκους. Το σύγχρονο χωριό εκτείνεται πάνω σε τμήμα της αρχαίας ομώνυμης πόλης. Στο δημοτικό διαμέρισμα της Θίσβης περιλαμβάνεται επίσης και το μικρό λιμανάκι του Όρμου Αγίου Ιωάννη, στο οποίο διαμένουν πέντε κάτοικοι. Μέχρι το 1915 ονομαζόταν Κακόσι οπότε και μετονομάστηκε σε Θίσβη από το όνομα της παρακείμενης αρχαίας πόλης.

Μέχρι και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο δήμος γνώριζε μεγάλη ανάπτυξη και είχε πολλούς κατοίκους. Τον Αύγουστο του 1943 όμως τα χωριά Δομβραίνα, Θίσβη και Πρόδρομος καταστράφηκαν ως αντίποινα για την αντιστασιακή δράση των κατοίκων τους. Από τότε ο πληθυσμός τους μειώνεται καθώς οι κάτοικοι άρχισαν να τα εγκαταλείπουν και να εγκαθίστανται κυρίως στην κοντινή Θήβα ή την Αθήνα ή να μεταναστεύουν στις Η.Π.Α.

Η Αρχαία Θίσβη αναφέρεται σαν ακμαία βοιωτική πόλη που βρισκόταν στην ίδια θέση με τον σημερινό οικισμό. Η κατοίκηση της περιοχής ξεκινά από το 2000 π.Χ. περίπου όπως μαρτυρούν διάσπαρτα μικροευρήματα και ίχνη κεραμικής. Σύμφωνα με τον Όμηρο αναφέρεται ως «πολυτρήρων Θίσβη» επειδή στα βράχια της φώλιαζαν πολλά περιστέρια (Στρ. Θ, 411).Ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Β 502) την αναφέρει επίσης στις βοιωτικές πόλεις που συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο. Είχε παλαιότατη ακρόπολη, εγκατεστημένη σε απόκρημνη κορυφή, όπου υπήρχε ο ιερός ναός της Αρτέμιδος και λατρεύονταν κυρίως ο Ηρακλής, ο Διόνυσος και ο Ερμής. Στην περιοχή της Θίσβης υπήρξε σημαντική μυκηναϊκή εγκατάσταση. Ένας θαλαμοειδής τάφος που βρέθηκε στην περιοχή απέδωσε μάλιστα πλήθος σφραγίδων που χρονολογούνται στη μυκηναϊκή περίοδο (14ος - 13ος αι. π.Χ.) Στην κλασική εποχή, έως τα 338 π.Χ., η Θίσβη ανήκε στη χωρική περιφέρεια της Θεσπικής. Στην κρίσιμη σύρραξη του Γ΄ Μακεδονικού πολέμου η πόλη τάχτηκε με το μέρος των Μακεδόνων, ωστόσο αναγκάστηκε να ανοίξει τις πόρτες της στον Φλαμινίνο στα 170 π.Χ. Το 1889 ο S.C. Rolfe διεξήγαγε σύντομη ανασκαφική έρευνα και αποκάλυψε θαλαμοειδείς τάφους. Ο F.G Maier μελέτησε την οχύρωση της πόλης περί το 1958.

Σύμφωνα με τον Παυσανία η πόλη, γνωστή ως πατρίδα του Ησιόδου, πήρε το όνομά της από την Νύμφη Θίσβη, θυγατέρα του ποτάμιου θεού Ασωπού. Η Θίσβη καταδιώχθηκε από τον Πύραμο, που την είχε ερωτευθεί. Οι θεοί τη μεταμόρφωσαν τότε σε πηγή, όπως και τον Πύραμο. Σύμφωνα όμως με άλλη εκδοχή του μύθου για τον ίδιο έρωτα, όταν η Θίσβη κατάλαβε ότι είχε μείνει έγκυος αυτοκτόνησε. Τότε ο Πύραμος αυτοκτόνησε και αυτός. Στη συνέχεια οι θεοί έκαναν τον Πύραμο ποταμό και τη Θίσβη πηγή. Ο Πύραμος διέρρεε τη χώρα των Κιλίκων, ενώ το νερό της Θίσβης γινόταν ρυάκι και συναντούσε τον ποταμό αυτό, όπου και χυνόταν.

Οι Ρωμαίοι παράλλαξαν αυτό τον μύθο, ο οποίος καταγράφηκε από τον Υγίνο (περιληπτικά) και τον Οβίδιο (αναλυτικότερα, στις «Μεταμορφώσεις» του, βιβλίο 4, στ.55-166) ως εξής: Οι Θίσβη και Πύραμος ζούσαν σε γειτονικά σπίτια (μεσοτοιχία) στη Βαβυλώνα επί βασιλείας Σεμιράμιδος και, καθώς οι γονείς τους τούς είχαν απαγορεύσει να παντρευτούν, επικοινωνούσαν ηχητικά από μία ρωγμή στον κοινό τοίχο. Τελικώς συμφώνησαν πως μια νύχτα θα συναντιόνταν κρυφά στον «Τάφο του Νίνου», ύψωμα έξω από την πόλη, όπου υπήρχε πηγή. Η Θίσβη έφθασε πρώτη εκεί, αλλά κρύφτηκε επειδή είδε μια λέαινα που πήγε να ξεδιψάσει στην πηγή αφού είχε φάει. Το πέπλο όμως της Θίσβης είχε πέσει κάτω και η λέαινα το έπαιξε και το λέρωσε με το ματωμένο στόμα της. Στο μεταξύ ήρθε ο Πύραμος, είδε τις πατημασιές της λέαινας και το ματωμένο πέπλο, και νόμισε ότι η Θίσβη είχε φαγωθεί από το λιοντάρι. Γεμάτος απόγνωση και ενοχή επειδή είχε συμφωνήσει να συναντηθούν σε επικίνδυνο μέρος, αυτοκτόνησε με το σπαθί του. Η Θίσβη, όταν βγήκε από την κρυψώνα της και είδε τον Πύραμο νεκρό, αυτοκτόνησε με το ίδιο σπαθί.

Πλησίον της Θίσβης βρίσκονται τα χωριά της Δομβραίνας (Κορύνη), Ελλοπίας (Καραντάς), Ξηρονομής και Προδρόμου (Χώστια). Ερχόμενος ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να επισκεφθεί τις παραλίες της περιοχής που βρέχονται από τον Κορινθιακό Κόλπο: Αλυκή, Άγιο Νικόλαο, Άγιο Ιωάννη, Σαράντι και το λιμάνι Βαθύ. Επίσης μπορεί να απολαύσει τη φύση στους πρόποδες του Ελικώνα στην περιοχή της Αρβανίτσας και να επισκεφτεί το αξιόλογο Μοναστήρι της Παναγίας Μακαριώτισσας στη Δομβραίνα. 

ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ- ΠΡΟΣΒΑΣΗ:

Αθήνα- Θίσβη: 126 χιλιόμετρα,  διάρκεια ταξιδιού 90 λεπτά.

Θήβα- Θίσβη: 36 χιλιόμετρα, διάρκεια ταξιδιού 40 λεπτά.

Λιβαδεία- Θίσβη: 30 χιλιόμετρα, διάρκεια ταξιδιού 45 λεπτά.

Χαλκίδα- Θίσβη: 77 χιλιόμετρα, διάρκεια ταξιδιού 70 λεπτά.